Tinghir - Merzouga - Midelt

Gisteren geen blog, dus dat betekent dat we in de Sahara hebben geslapen! 

's Morgens was het nog even spannend omdat ik me nog wel belabberd voelde, maar in de loop van de dag verdween de koorts en kon het avontuur toch doorgaan!

Na het inmiddels eentonige ontbijt zijn we vertrokken uit Tinghir. Nog niet richting Merzouga, maar eerst nog de Todra-kloof in. We waren lekker vroeg, dus het was er nog rustig. Het is een leuke kloof en als we meer tijd hadden gehad dan waren we ook zeker een stuk gaan wandelen daar... maar ja, als je als Speedy Gonzalez een bezoek wilt brengen aan Marokko, dan is daar geen tijd voor 😜 Nee hoor... valt wel mee, maar we moesten natuurlijk wel keuzes maken.

Dus daarom kort in de kloof. De rotswanden zijn behoorlijk hoog en het is er op sommige stukken zo smal dat er alleen ruimte is voor de rivier (mét water) en een weg. De hoge rotswanden zijn uitermate geschikt om te beklimmen en hier en daar hingen dan ook fanatiekelingen in de touwen.

Na de kloof zijn we naar Merzouga gereden. Dit was een hele vreemde bijzondere weg. We dachten dat het richting Tinghir eenzaam was.... ik neem mijn woorden terug 🤣 Hier kwamen we echt kilometers lang geen mensen tegen, de omgeving bestond alleen maar uit rotsen, stenen, de weg uiteraard, hier en daar een boompje en in de verte de bergen. Verder was er niks.... helemaal niks! Zo apart... 

Na een lange rit kwamen we in Merzouga aan en konden we onze koffers achterlaten in een hotel. Om 17.00 kon de groep verzamelen en werden we op een kameel gezet. We hadden een overigens een leuke groep: wij vieren en 2 jongens uit Groningen. Verder niemand, heel prettig. We vonden dat de begeleider dan maar gewoon Nederlands moest spreken, maar verder dan "prachtig" kwam hij niet 😂 

Mirthe was wat bang van tevoren om op zo'n groot beest te moeten zitten. Dus voor haar was er een quad als back-up. Ze blijven aardig, zorgzaam en meedenkend die Marokkanen daar! Emma werd op een kameel gezet en het beest ging staan en spontaan begon de minaret te gieren. Of nee, wacht... het was Emma 🤣 Inmiddels zat Mirthe ook op een 1-bultig exemplaar en daar ging de sirene ook aan. Wat een succes! "Ik ga hier ècht niet op hoor, haal me er af, weet je wel hoe hoog zo'n ding is, jij hebt makkelijk praten, jij zit nog niet op zo'n beest, ik vind dit ècht niet leuk, hou op met lachen!" 😂😂😂

Oké, de boodschap was duidelijk... de dames zouden ècht niet op een kameel gaan. Maar ja... we hadden een probleem. Er was maar voor 1 een alternatief, niet voor beide. Uiteindelijk was Mirthe zo dapper en die is bij Henk op de kameel gegaan. Emma is met de quad naar het kamp gereden. Alles weer opgelost!

Het was even wennen op zo'n beest, maar als snel durfden we goed om ons heen te kijken, foto's te maken en van de rit te genieten. Zelfs Mirthe genoot! 

Na een ritje van zo'n 3 kwartier kwamen we bij het kamp aan. We hebben bewust een kamp uitgezocht waarbij we niet te lang hoefden hobbelen. Daar waren we blij om, want 3 kwartier was meer dan genoeg.

Omdat we wat vertraging hadden opgelopen door de camel-gate was het al tijd voor de zonsondergang. Dus snel een hoge heuvel opgerend (vooruit, opgestrompeld) en genoten van het uitzicht en de ondergaande zon. En al die prachtige kleuren! Voor nu waren er gelukkig wat wolken wat het nog mooier maakte.

Toen de zon eenmaal goed onder was zijn we naar het kamp gelopen en dronken we samen een kop berberwhiskey...  muntthee dus 🤣 Ondertussen werd de warme maaltijd bereid en konden wij nader kennis maken met onze landgenoten.

Na de smaakvolle maaltijd (rijst, salade en heerlijke tajine) hebben we de duisternis opgezocht en gepoogd de Melkweg te zien. Maar helaas... er was wat bewolking en dat kleine witte sikkeltje aan de lucht leek wel een schijnwerper. Missie mislukt dus...

Daarna op tijd naar bed, want we waren allemaal gaar en de volgende dag moesten we om 7 uur alweer paraat staan voor de zonsopkomst. 

Na een nagenoeg slapeloze nacht mochten we ons marteltuig uit (wie verzint het om een matrasje van een paar centimeter op een gelast frame te leggen ipv op een bedbodem of op de grond 🤦🏼‍♀️) en zijn we heuvel weer opgeklauterd en hebben we genoten van een fantastische zonsopkomst. Ook nu weer wolken wat het alleen maar mooier maakte. Echt super!

Nadat we onze spullen hebben gepakt zijn we weer op onze kamelen gestapt. Emma is weer met de quad teruggegaan. Ze durfde het nog steeds niet aan.

Terug bij het hotel hebben we ons opgefrist en hebben we ontbeten. Daar afscheid genomen van onze reisgenoten en zijn we op weg gegaan naar Midelt. Ons volgende tussenstation.

Ook deze rit was weer prachtig! We hebben weer 4 verschillende landschappen gezien in 260 kilometer. Een onherbergzaam maanlandschap, weidse vlakten met niks, een Grand Canyon-achtig gebied met in het dal ontelbaar veel palmen en glooiende heuvels met grasjes. Echt zo bijzonder!

Rond een uur of 4 kwamen we aan in Midelt, waar we verblijven in Villa Pomme d'Or, een hotel in een oude villa in Franse stijl. Een prachtig gebouw, met antieke smaakvolle inrichting... komen wij binnen stampen met ons gympen vol saharazand 🤣 Gelukkig is het alleen maar de inrichting en is het verder een heel relaxed en laagdrempelig hotel en is iedereen er van harte welkom.

De bedden zijn fantastisch! Er zit een soort donzen matras op het normale matras, waardoor je bijna verdrinkt in je bed... de beurse plekken op de heupen door het metalen frame van vannacht worden komende nacht vertroeteld! Heerlijk!

De wekker staat al op een onmogelijke tijd ingesteld. We willen en moeten vroeg vertrekken willen we nog een beetje van Fez kunnen zien. Dit ligt niet aan onze planning, maar aan die van Tui. Blijkbaar brengt onze terugreis geen geluk. Eerst al een geannuleerde vlucht door Air Arabia en nu heeft Tui de vlucht gewoon even vervroegd van 18.20 naar 10.20. Dus weg lange laatste dag in Fez 😖 Nou ja, dan morgen maar vroeg op en zorgen dat we rond de middag in de stad zijn.

Wordt vervolgd!